Op 6 september bereikte mij het bericht dat diezelfde dag 's morgens vroeg oud-burgemeester Soetendal onverwacht overleden was. Zaterdag 11 september was de uitvaartdienst, begrafenis en aansluitend condoleren.

Tijdens de uitvaartdienst in de Morgensterkerk sprak ik, ter zijner nagedachtenis, de volgende woorden:

" Mevrouw Soetendal, Liesbeth;

kinderen en kleinkinderen, familie, vrienden en overige aanwezigen,

Mijn eerste contact met Marius Soetendal dateert van ruim negen jaar geleden. Door mijn benoeming tot burgemeester kwam ik vanuit Nieuwegein naar Papendrecht. Ik kreeg van hem, als inwoner èn oud-burgemeester van Papendrecht, een mooie handgeschreven felicitatie; met excuus dat hij niet bij mijn installatie aanwezig kon zijn, omdat hij op dat moment tijdelijk te Nieuwegein verbleef, voor een ziekenhuisopname.

Later mocht ik hem gelukkig verschillende malen ontmoeten en was ik ook enkele keren bij hem en zijn echtgenote, in hun woning aan de Scheidingslaan, te gast. Het waren altijd hartelijke ontmoetingen en geanimeerde gesprekken. Duidelijk was dat Marius Soetendal en Papendrecht onlosmakelijk met elkaar verbonden waren.

Tijdens zijn burgemeesterschap maakte onze gemeente een belangrijke fase in haar ontwikkeling door. Mede door die intensieve periode werd de band van de burgemeester en zijn gezin, met de gemeente zo hecht dat de familie na afloop van zijn burgemeesterschap in Papendrecht bleef. De familie Soetendal hoort bij Papendrecht.

Dat sprak uit de talrijke verhalen en anekdotes die hij, bij gelegenheid, graag opdiepte over – met name - zijn bestuurlijke leven tijdens zijn Papendrechtse periode. Hij was en bleef betrokken; volgde zaken op de voet. Als daar aanleiding toe was belde hij me spontaan op, om ‘zijn’ en ‘ons’ Papendrecht te complimenteren. Hij mocht graag horen hoe het er binnen de gemeente en de gemeentelijke organisatie aan toe ging. Het was bijzonder met hem daarover van gedachten te wisselen.

Voor de Marius Soetendal begon het eigenlijk pas echt toen hij na een periode als ambtenaar bij de gemeente Wieringermeer, in 1961 burgemeester werd van Genemuiden. Maar zijn ambitie was om burgemeester te worden in de randstad. Toen hij de vacature Papendrecht zag, was de gemeente hem onbekend maar zette hij zijn zinnen op deze post. En zo startte november 1966 zijn burgemeesterschap in onze gemeente. Een functie waar hij tot april 1987 vol gedrevenheid, vastberadenheid en met een onmiskenbaar eigen stijl, invulling aan gaf.

Gedrevenheid die – zeker in de beginjaren - wel eens wenkbrauwen deed fronsen. Een tennishal, twee sporthallen, een museum met kunstcollectie, twee grote scholengemeenschappen, een stedenband met het Duitse Blomberg, een theater; had een gemeente met de omvang van Papendrecht dat allemaal wel nodig? ‘Zeker wel’, was zijn stellige overtuiging. ‘De gemeente, die tussen 1960 en 1970 tot de snelste groeiers van Nederland behoorde, moest tegemoet komen aan wensen uit de samenleving’, zo meende hij.

En daarvoor zette hij zich in. Met hart en ziel. Van zijn teleurstellingen werd hij niet blij, van zijn successen kon hij echter des te meer, volop, genieten. Burgemeester Soetendal stond pal voor zijn gemeente, hij was er trots op en met recht. Papendrecht groeide tijdens de periode Soetendal èn de Papendrechtse gemeenschap ontwikkelde, verwierf zelfbewustzijn. Het zelfbewustzijn van een samenleving, die voorziet in haar eigen wensen, maar tegelijkertijd nadrukkelijk haar eigen, sociale karakter en identiteit, gekenmerkt door  ’n tikkeltje eigenzinnigheid, weet  te koesteren en verder vorm te geven.

Papendrecht kijkt met waardering en respect, maar vooral ook met dankbaarheid terug naar de bijdrage van oud-burgemeester Soetendal; de inzet die hij daarbij tentoonspreidde en waarvoor de gemeenteraad hem, bij zijn afscheid, terecht tot ere-burger benoemde.

Vanuit die waardering en dat respect heb ik er voor gekozen bij deze toespraak, als eerbetoon aan hem, de ambtsketen te dragen. Op het eerste gezicht toont de keten anders dan 25 jaar geleden, maar het zijn dezelfde schakels en het is dezelfde penning met gemeente- en rijkswapen als door hem met zoveel overtuiging, toewijding en verve gedragen. Zo is het ook met het Papendrecht van 2010: op het eerste gezicht anders dan 25 jaar geleden, bij nadere beschouwing zijn het toch dezelfde elementen en fundamenten als destijds. Fundamenten die voor een belangrijk deel door oud-burgemeester Marius Soetendal gelegd en geordend zijn.

Papendrecht zal hem met dankbaarheid blijven gedenken.      

Ik wens echtgenote Liesbeth, kinderen en kleinkinderen en allen die hem lief hadden, veel sterkte toe."