Op uitnodiging van Wim van Dinten en Imelda Schouten, oprichters van de Stichting Sezen, bezocht ik deze studiemiddag met de aansprekende titel: 'metamorfosen in organiseren'.

Bij veel mensen leeft een bijna heilig geloof in systemen. Vaak wordt dan gedacht 'als we maar een systeem hebben, dan is/wordt het probleem opgelost'. Zij focussen zich, veelal onbewust, niet meer op het doel en het beoogde eindresultaat, maar op de weg daar naar toe. Anders gezegd niet het einddoel staat centraal, maar de weg er naar toe. Bij veel managers zie je deze gedachtengang die zich ongemerkt en hardnekkig gevestigd heeft. Als het eindresultaat niet gehaald wordt, dan wordt het systeem aangepast of zelfs over gegaan op een nieuw systeem. Overigens met alle nieuwe problemen van dien.

Een andere manier van benaderen is het probleem en de einddoelstelling centraal te stellen, te gaan denken en gaan werken vanuit de context van het probleem en die context vast te houden en/of als uitgangspunt te blijven vasthouden. Het is dan de kunst vanuit die context krachten los te maken, te bundelen en in verbinding de oplossing dichterbij organiseren. Dat is een geheel andere benadering, niet systeemgericht, maar contextgedreven; feitelijk een metamorfose in organiseren!

Dat vergt wel een heel andere manier van denken en handelen, van betekenis geven aan zaken die er echt toe doen. Praktijk ervaringen leren dat op deze manier veel betere resultaten te behalen zijn, de doelen/oplossingen veel meer bereikt worden, met aanzienlijk meer voldoening in het werk en met bovendien lagere kosten. Deze middag werden met name interessante praktijkervaringen uitgewisseld.

Een heel interessant thema, waar ik al eerder kennis van genomen had en ik als inspirerend en uitdagend ervaar.