Deze zaterdag begon wel op een heel speciale manier. Voor de tiende maal werd er sportieve aktie gevoerd voor de kinderen die lijden aan de ziekte van Duchenne.

Een prachtig initiatief dat tien jaar geleden spontaan opgestart is en inmiddels bij deze tiende versie uitgegroeid is tot een omvangrijk festijn. Het toernooi staat beter bekend als het toernooi om de Robin Matena Bokaal. Hoewel ik feitelijk voor die gehele dag andere afspraken gemaakt had, heb ik toch de agenda zo aangepast dat ik in ieder geval hier mijn bijdrage aan kon leveren. De overige aktiviteiten van die dag heb ik wel, in goed overleg, overgedragen aan de wethouders.

Ik was vorige keren al eens bij een deel van het toernooi geweest en wist wat de achtergronden waren, het doel is en wat de sfeer is. Bij de voorbespreking met Wim Erkelens, een van de initiatiefnemers en drijvende krachten achter dit toernooi, was het programma doorgesproken: een dag lang sportiviteit afgewisseld met vrolijke elementenmet als hoogtepunt de prijsuitreiking door niemand minder dan een goede bekende van mij en heel sportminnend Nederland: Erica Terpstra. 

Die ochtend heb ik de aankomst van Robin bij De Laaght mogen meemaken en natuurlijk de opening samen met hem verricht. Dat deed ik door ook zelf plaats te nemen in een rolstoel en van daaruit in het doel te schieten. In mijn openingswoord heb ik aangegeven dat ik het fenomenaal vindt dat mensen zich op deze manier inzetten voor hun medemens: een dag van medemenselijkheid, van sportiviteit, van vrolijkheid; een dag waarin men het gevoel oproept hier in Papendrecht een gote familie te zijn waar voor elkaar gezorgd wordt. Dat maakt zo'n dag tot een dag met een gouden randje. En dat was het !